-
W stronę Francji
Żeby przyśpieszyć trochę podróż przez upalną Italię postanowiłem skrócić opis i przeskoczyć do Francji. Jako, że i tak nie piszę chronologicznie, to przecież zawsze mogę wrócić do Włoch, gdy sobie coś przypomnę i o tym napisać.
Czyli na szybko… Pewnie i tak coś pominę, ale niczego nie stracicie, po prostu wrócę później. 😛Od jeziora Garda pojechaliśmy do Verony, bo nie daliśmy poprzednio rady w te upały. Pamiętacie, że uciekliśmy przed upałami? Teraz temperatury spadły do „tylko” około +31C, więc już dało się oddychać.
Postanowiliśmy zjechać z gór i jechać w stronę Francji. Dobrze się stało, że się ochłodziło, bo gdyby upały się utrzymały to mieliśmy plan B. A plan ten zakładał jechać tylko przez góry, czyli drogami raczej lichymi. Może z jeszcze ładniejszymi widokami, ale jednak drogami dość nierównymi.
Na szczęście pogoda się poprawiła, czyli pogorszyła i ruszyliśmy „dołem”.Kolejne miejscowości, o które zahaczyliśmy lub się zatrzymaliśmy na dłużej to: Cavriana, Brescia, Cremona, Caorso, Castel San Giovanni, Milano, Voghera, Alessandria, Asti, Chieri, Torino, Rosta, Giaveno, Bussoleno, Bardonecchia, Oulx, Cesana Torinese i Claviere jako ostatnia miejscowość we Włoszech. To tak w dużym skrócie, bo tu mamy około 1,5 – 2 tygodni jazdy w naszym tempie. Nie jedna załoga pewnie by to przejechała w 2-3 dni. No ale, nam się nie śpieszyło. Dziw, że i tak tak szybko. 😛
-
W stronę Trento, Folgaria, Molveno…
Przeglądam fotki i zastanawiam się „kiedy to było?”. Odczucie jakby z min 2-3 lata temu. W każdym razie dla nas daaaawno. A tak na prawdę kilka miesięcy temu…
Czas wreszcie dojechać do Francji elegancji, więc ruszamy dalej z naszego górskiego zakątka w stronę… no właśnie, nie pamiętam.
Muszę zerknąć w zapiski i na mapę.Tak to jest gdy nie pisze się relacji na bieżąco 🙁
No tak, w stronę Trento, Folgaria i Molveno. Znaleźliśmy tu kilka fajnych miejscówek. Jest też zrzut dla kamperków w Folgaria. Tu zaglądamy następnego dnia na chwilę aby, no właśnie zrobić zrzut kampera.
Poza tym straszny ścisk na tak malutkim parkingu. To nie dla nas. My stanęliśmy sobie w spokojnym miejscu w Costa.
Musiałoby nie być innej opcji w promieniu powiedzmy 50km, żeby tak się gnieść. Wody nie polecam stąd brać, bo wąż białej wepchany w dziurę …do kota. Bleeee.
Dzięki mapkom kolegi Onionskin szybko znajdujemy co najmniej 5 źródełek i kranów z wodą pitną. Napełnimy w jednym z takich miejsc. Przez chwilę żałowałem, że nie napełniliśmy wody gdzieś w miasteczku, bo dojazd był dość wąski i stromy, a na pewno nic więcej niż 2 skutery by się tam nie minęły.
Jako, że z naprzeciwka zablokował nas samochód i musieliśmy wycofać poznaliśmy sympatycznych ludzi. Aby się minąć po prostu musieliśmy wjechać na prywatny teren. Przy okazji miłej pogawędki zostaliśmy obdarowani wiejskimi jajami, dosłownie pozbieranymi od kur minutę temu. Jajecznica mniam. 😛 -
Culross i steki
W Falkirk nocowaliśmy poprzednim razem, bo czekaliśmy aż ruszy ta machina. Ale nie ruszyła. Tym razem chcieliśmy być jak najbliżej morza, a Falkirk był miejscem postoju na kolację i dotankowanie wody. Jedno z niewielu miejsc, gdzie można podpiąć się wężem na szybkozłączkę i to za free. 😀
Nawet nie spodziewaliśmy się, tego, że w taki ziąb ktoś sobie będzie pływał.
Musiałem aż fotki zrobić. Czyli jak to mówią być w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie. A to w naszym przypadku dość częste.
Z Falkirk mam tylko jedną niemiłą sytuację, z przed miesiąc temu. Przebiłem koło na jednym z parkingów. Naprawa 15£. Gość zdjął gumę, nakleił łatkę, odczekał, założył oponę na felgę, napompował i niesie. Yyy, pytam, a wyważyć? A on, że do takich vanów się nie wyważa. Szczena w dół. Przecież wiem gdzie jestem. Dobra, to ja chcę. No to ok, wziął i wyważył. Cywilizacja. Zachód. Hahaha. -
Falkirk wheel, czyli śluza w Falkirk
-
toscaner w Falkirk …
Miesiąc temu wracając ze szkockiej północy byliśmy w Falkirk, ale pogoda była brzydka i niewiele fotek zrobiłem. Po za tym sprzęt – śluza był jakiś taki nieruchawy, więc nie było sensu czekać czy ktoś zechce skorzystać z 11 w 1 jak to ponoć mówią.
Wtedy ze Szkocji uciekliśmy przed mrozami, które i tak nie nadeszły, a w Walii spotkały nas huragany do 160-170km/h i deszcz padał z każdej strony i nie tylko, bo jeszcze poziomo a nawet od dołu. Opuściliśmy Walię. A wspominałem o naszych znajomych z Lake District? Na szczęście wszystko ok i w ich miasteczku żadnych powodzi.
-
Dolomity i Alpy
Te upały nas prawie wykończyły. Niby większość czasu spędzaliśmy możliwie wysoko w górach, ale co jakiś czas zjeżdżaliśmy w niższe tereny. Teraz przez przypadek trafiliśmy na fajną miejscówkę, prawie 1800 m.n.p.m. i temperatura +25C. W nocy było +11C. Rewelacja. Odżyliśmy. Wczoraj jadąc spod Wenecji (w Wenecji byliśmy kilka dni temu) zatrzymaliśmy się na trochę (zakup nowych opon, wymiana), jakieś zakupy. Po drodze miejscami powietrze można było kroić. Stałe, gorące, gęste. Termometry pokazywały i +42 a czasem i +44C. Nawet w czasie jazdy czuło się żar, jakby się otworzyło piekarnik.
Opcja była tylko jedna – góry, im wyżej tym lepiej i chłodniej.
Teraz w chłodzie laptop nie parzy i mogę nadrobić zaległości, obrobić zdjęcia itd.
Dodam, że miało nas już nie być we Włoszech, bo -
wracamy do Szkocji…
My uciekliśmy z Walii, bo w 2 dni spadło tyle deszczu co normalnie w 2 miesiące i podtopiło niejedno miejsce. Kemping na którym planowaliśmy stanąć stał się jeziorem. Ufff, znów się udało.
Drogami płynęły rzeki. Złomek znów lekko ucierpiał, bo wody na drogach było tyle, że jadąc nawet powoli niestety zalało nam klakson. 😛
Jest gdzieś pod zderzakiem, więc to robota na kiedyś. Pewnie jest w nim nadal trochę wody, bo dźwięk ma teraz jak jakiś zdechły Donald kaczor. 🙁Ale to wszystko nic, bo najgorzej dostało się okolicom Lake District i Cumbrii. Byliśmy tam 2x, raz jadąc do Szkocji, a później wracając.
Gdyby ktoś chciał zerknąć, to wklejam linka.http://www.dailymail.co.u…ings-force.html
-
Walia
4 grudnia, a my nadal w podróży. W tej chwili jesteśmy w Walii. Wiatry masakryczne, czasem i po 100km/h. Gdy wieje tylko 50-60km/h to już dla nas jak zefirek. 🙂
Wczoraj pół dnia ładnej pogody, a dziś aż się wierzyć nie chce, po 2 tyg. masakry pogodowej wyszło nawet słońce. Od razu chwyciłem za aparat, a jako, że jesteśmy na terenie parku to jest co fotografować. Przy okazji i fotki z okolicznej wysepki.Czyli teraz wiecie, że nadal żyjemy i nadal jeździmy.
Wczoraj zaczął się 12-ty miesiąc naszego POE.A tu kilka fotek z ostatnich 2-3 dni z pięknej Walii: